In augustus ontstond enige commotie nadat de Franstalige Brusselse krant La Capitale uitpakte met het kwakkelverhaal van een priester uit Wemmel die zou geweigerd hebben om een kind te begraven omdat de ouders geen Nederlands zouden spreken. Een begrafenisonderneming uit Sint- Lambrechts-Woluwe, met uiteraard een ééntalig Franstalige webstek, bracht het indianenverhaal in de pers. Wemmels burgemeester Walter Van Steenkiste plaatste één en ander in de juiste context. Wemmel telt twee parochies, Sint-Servaas, waar de vieringen enkel in het Nederlands gebeuren en Sint-Engelbertus, waar wel degelijk Franstalige en Nederlandstalige vieringen gehouden worden. Het volstond dus dat de begrafenisondernemer, die op zijn facebookpagina zijn bericht in een soort Nederlands inleidde met ‘Ik ben een begrafenispomp in de gemeente Wemmel, faciliteitsgemeente van het Brussels Gewest’, zich zou aanbieden aan de kerk waar Franstalige vieringen plaatsvinden en een Franstalige priester de vieringen voorgaat. De Sint-Engelbertuskerk dateert van 1936 en van bij de aanvang worden er Nederlandstalige en Franstalige kerkdiensten georganiseerd. Dus lang voor de invoering van de faciliteiten in 1963.
Het kostbare kruid
In 2017 verscheen in de Randkrant een belangwekkend artikel over “de zaak Wemmel”, een verhaal van verklikking, verzet en Gestapo dat zich op 9oktober 1942 afspeelde in Wemmel, meer bepaald rond het café restaurant Chalet des Bouleaux in de Parklaan. Het verhaal bleef tot dan toe nagenoeg onbekend en de verscheidene Wemmelaars die wo2 meemaakten en die we hierover aanspraken kenden de historie niet. Het café-restaurant, dat in die tijd voornamelijk door Franstalige Brusselaars werd bezocht, vormde op 9 oktober 1942 het decor voor een grote bijeenkomst van vertegenwoordigers van verschillende verzetsnetwerken. Deze verzamelden daar nietsvermoedend met het idee een ontmoeting te hebben met het Franse verzet. In feite betrof het een valstrik opgezet door de Gestapo met de hulp van een zekere René Mauyen uit Marcinelle. Deze deed zich voor als een vertegenwoordiger van het Franse verzet maar infiltreerde in opdracht van de Duitse bezetter in de netwerken van de weerstand. De genodigden aan het banket vielen in een hinderlaag wanneer ze het café-restaurant naderden. Eén verzetsman werd ter plaatse doodgeschoten en minstens 26 anderen werden opgepakt en belandden in een concentratiekamp. Slechts 8 van hen zouden de oorlog overleven.
Het boeiende verhaal van een van hen werd eerder dit jaar te boek gesteld. In “Het kostbare kruid”, uitgegeven bij Polemos, beschrijft Remi Hauman de lotgevallen van zijn grootoom Philemon Hauman, een verzetsman uit Temse, die bij de razzia in Wemmel opgepakt werd en in het concentratiekamp Neuengamme terechtkwam. Philemon overleefde het kamp maar vond tragisch genoeg de dood toen het passagiersschip waarop de gevangenen verzameld werden na de ontruiming van Neuengamme, door de Engelsen werd gebombardeerd en gemitrailleerd. Vijfduizend vijfhonderd overlevenden van het kamp vonden hierbij de dood, waaronder dus ook Philemon Hauman. Dit tragisch geval van “friendlyfire”gebeurde één dag voor de capitulatie van Noordwest-Duitsland.
Naast de levensloop van Philemon Hauman geeft het boek een goed overzicht van de verschillende verzetsbewegingen en bijhorende ideologie. Hauman zelf was lid van twee verschillende verzetsbewegingen in de katholieke, koningsgezinde sfeer en twee inlichtingendiensten. “Het kostbare kruid “ wijdt een heel hoofdstuk aan “het verraad van Wemmel” waarin omstandig de hele affaire uit de doeken gedaan wordt.
Vele Wemmelaars kennen de plaats van het gebeuren nog wel als restaurant Parkhof, sinds eind jaren 60 lange tijd enkel nog als restaurant onder deze naam zou uitgebaat worden . Het gebouw in Franse villa stijl stamt uit 1919 en veranderde in 1958 van naam, van Chalet des Bouleaux naar Chalet du Parc.
In de Randkrant uit 2017 suggereert de schrijver van het artikel, Freddy Philips, dat de onwetendheid in Wemmel over het gebeuren te maken heeft met het feit dat er geen Wemmelaar bij de zaak betrokken was en de plaatselijke landelijke bevolking allicht niet op restaurantbezoek ging, iets wat in die tijd eerder weggelegd was voor de Franstalige bourgeoisie uit Brussel.
Herinrichting Ring
De Vlaamse regering kiest voor de herinrichting van het noordelijk deel van de Ring ter hoogte van Wemmel voor een extra rijstrook. In de zone Wemmel, waar de Ring minder ruimte inneemt en een aantal groenpolen liggen, wordt zodoende de doorstroming geoptimaliseerd en moet het sluipverkeer in de woonkernen afnemen. De op- en afrit (nr 8) ter hoogte van de Limburg Stirumlaan wordt afgeschaft en ter hoogte van Jette (nr 9), waar nu slechts een oprit naar de binnenring voorhanden is, moet een volledig aansluitingscomplex komen.
Het is de bedoeling dat de plannen in het najaar definitief worden vastgelegd en de werken begin 2025 van start gaan. Doordat een deeltje van de Ring op grondgebied Jette ligt heeft Brussel ook nog zijn zeg in het dossier. Momenteel ligt Jette zelfs voluit dwars omdat de Brusselse gemeente vreest dat de herinrichting extra verkeer naar Jette zal aantrekken met bijkomende luchtverontreiniging als gevolg. Jette geeft nu al aan een negatief advies te zullen uitbrengen voor de plannen en zegt desnoods naar de Raad Van State te zullen trekken. Er zal nog wat masseerwerk nodig zijn om Jette en het Brussels gewest over de streep te trekken. In een interview met Bruzz lijken Brussels minister Sven Gatz (Open VLD) en zijn partijgenoot Vlaams minister voor mobiliteit Lydia Peeters aan te sturen om het dossier van de Ring te verbinden met de Brusselse wens voor het invoeren van een kilometerheffing.
