112: op weg naar Franstalig ziekenhuis?

Op 14 februari stelde Vlaams parlementslid Jan Laeremans onderstaande vraag aan minister Crevits:

Ziekenhuizen – Taalgebruik

Vanuit faciliteitengemeenten Kraainem en Wezembeek-Oppem bereiken ons stemmen die zich ongerust afvragen of zij bij een acute medische situatie met de ambulance naar het ziekenhuis Saint-Luc zullen worden gevoerd. Ze vrezen dat ze dan in een eentalig Franse omgeving terecht zullen komen, waar een dienstverlening in het Nederlands zo goed als onbestaande zal zijn.

Deze problematiek van eentalig Franse ziekenhuizen sleept al jaren aan en het is dan ook zeer begrijpelijk dat inwoners uit de Vlaamse Rand en Brussel zich afvragen of zij wel correct begrepen en behandeld zullen worden.

1. Heeft een patiënt het recht om te vragen naar een ander ziekenhuis gebracht te worden om taalredenen (bijvoorbeeld een inwoner van Wezembeek-Oppem of Kraainem die Vilvoorde of het UZ Brussel zou verkiezen boven Saint-Luc)?

Zo niet, op welke wet of welk besluit is dat gebaseerd?

Zo ja, zijn er hier precedenten?

2. Kan de minister een overzichtskaart en/of lijst bezorgen van de gemeenten in Vlaams-Brabant en Brussel, waar de inwoners naartoe worden gebracht bij een onverwachte interventie met een ziekenwagen? Wanneer werd die lijst opgesteld en door wie?

Viceminister-president van de Vlaamse regering en Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin Hilde Crevits stuurde hem onderstaand beperkt antwoord.

1. De organisatie van de dringende geneeskundige hulpverlening is een exclusief federale bevoegdheid. De basis voor de regulatie van patiënten via de noodcentrale 112 naar ziekenhuizen is de wet van 8 juli 1964 betreffende de dringende geneeskundige hulpverlening. Openbare ziekenhuizen vallen onder de bestuurstaalwet. In andere ziekenhuizen geldt in principe de taalvrijheid, maar een erkende spoedgevallendienst of een medische urgentiedienst vormt een uitzondering op de taalvrijheid en is dus onderworpen aan de Bestuurstaalwet.
2. De organisatie van de dringende geneeskundige hulpverlening is een exclusief federale bevoegdheid. De basis voor de regulatie van patiënten via de noodcentrale 112 naar ziekenhuizen is de wet van 8 juli 1964 betreffende de dringende geneeskundige hulpverlening. Openbare ziekenhuizen vallen onder de bestuurstaalwet. In andere ziekenhuizen geldt in principe de taalvrijheid, maar een erkende spoedgevallendienst of een medische urgentiedienst vormt een uitzondering op de taalvrijheid en is dus onderworpen aan de Bestuurstaalwet.
3. De concrete regulatie gebeurt op het niveau van de verschillende noodcentrales 112. Regulatieschema’s moeten bij federale overheid worden gevraagd.

Als federale volksvertegenwoordigers uit Vlaams-Brabant bij de federale overheid die regulatieschemas’s nu eens wilden opvragen, dan kunnen wij die blijkbaar bestaande schema’s ten informatieven titel aan onze bezorgde lezers overmaken.

Al tientallen jaren worden inwoners van de Vlaamse gordel rond Brussel dus bij een spoedopname naar een dichterbij gelegen Brussels of Waals ziekenhuis vervoerd. Daar worden ze doorgaans enkel in het Frans geholpen. En denk nu niet, lezer uit andere Vlaamse provincies dat het u ook niet kan overkomen. Ga maar eens op bezoek bij familie of vrienden in onze regio of wordt maar eens aangereden op de ring rond Brussel. En voor je er erg in hebt en met wat bijkomende pech, kom je in een ziekenhuis terecht, waar men maar enkel Frans verstaat of wil verstaan.

Nu heeft minister Frank Vandenbroucke laten weten dat de patiënt en zijn familie kunnen vragen om naar een Nederlandstalig ziekenhuis gevoerd te worden. De minister roept de Vlaamse gemeenten, hopelijk ook die met faciliteiten voor Franstaligen, op om hun inwoners hierover te informeren.

In het Laatste Nieuws van 8 maart schreef Robby Dierckx dat volksvertegenwoordiger Karin Jiroflée (Vooruit) tijdens de commissie Gezondheid een mondelinge vraag over die taalproblematiek aan de minister van Volksgezondheid stelde. Steevast worden de patiënten naar het dichtstbijzijnde – niet in afstand maar wel in tijd – ziekenhuis gebracht.

‘Op die regel zijn er drie uitzonderingen’, liet de minister weten. ‘Ten eerste bij collectieve noodgevallen om een spreiding en verdeling van de slachtoffers mogelijk te maken. Ten tweede wanneer een patiënt een dossier en een behandeling in een ander ziekenhuis heeft lopen en voor die aandoening ook vervoerd moet worden. En tot slot wanneer de patiënt specifieke diagnostische of therapeutische middelen nodig heeft maar die specialiteit niet aanwezig is binnen het dichtstbijzijnde ziekenhuis.’

Patiënten kunnen volgens de minister nu ook zélf vragen om naar een Nederlandstalig ziekenhuis gebracht te worden. ‘Want de provinciale commissie dringende geneeskundige hulpverlening (PCDGH) heeft ‘Nederlands’ opgenomen in de lijst van ‘specifieke diagnostische of therapeutische middelen’ van de ziekenhuizen. Bovendien blijkt dat alle inwoners van Vlaams-Brabant met een maximale tijdsafwijking van 12 minuten in een Nederlandstalig ziekenhuis terecht kunnen. Met andere woorden de operator 112 mag 12 minuten afwijken van het dichtstbijzijnde ziekenhuis en dat betekent dat een patiënt uit de Druivenstreek naar een Nederlandstalig ziekenhuis vervoerd zal worden als hij dat zelf vraagt.’

Omdat weinig inwoners zich hiervan bewust zijn, stuurde de minister een brief naar de gouverneur en alle Vlaamse gemeenten. Daarin licht hij de regels toe en vraagt hij de burgers hierover te infomeren. Belangrijk is wel dat de patiënt of zijn omgeving zelf vraagt om naar een Nederlandstalig ziekenhuis gebracht te worden.