Overgenomen uit ‘Een groene gordel rond Brussel, Een dagboek (1972-2011) van Wilfried Wouters
In Sint-Genesius-Rode had de Gewestelijke Maatschappij van de Huisvesting van Halle (in 1973) plannen om de Boesdaalhoeve te slopen en er 4 woonblokken van ieder 9 verdiepingen in de plaats te zetten. Het zouden ‘goedkope’ appartementen zijn, waarvoor de socialistische schepen Mosselmans (Franstalige) kandidaten in Molenbeek en Anderlecht ronselde. Rond de woontorens zouden 77 eengezinswoningen voor de middenklasse worden gebouwd. In totaal 365 wooneenheden. Maar de gemeente wilde ook de resterende open ruimte in Rode volbouwen : 250 woningen aan het kerkhof, 750 woningen in het Waterloosveld, appartementsgebouwen aan de Jagersdreef en kantoren en appartementen aan de Waterloosesteenweg.
De bescherming van de historische Boesdaalhoeve eiste een volgehouden strijd 1923-2023
Exact honderd jaar geleden heeft onze toenmalige gemeenteraad beslist om Rode voortaan tweetalig te besturen. Met de genotuleerde bedenking: ‘Gezien de grote menigte der bevolking die des zomers hier verblijven en de Vlaamsche taal niet machtig zijn.’
Wij hebben nooit geweten dat er in Wallonië ook maar één gemeente is geweest die dezelfde onderdanigheid en plattebroodjesbakkersgeest heeft betoond tegenover de honderdduizenden Vlamingen die om den b-Rode voorgoed over de taalgrens trokken.
