Alexis Calmeyn kreeg na twaalf jaar burgemeesterschap deze keer samen met de drie collega’s uit Linkebeek (Ghesquière), Rode (Rolin) en Wezembeek-Oppem (Petit) als aangewezen burgemeester het deksel op zijn neus. Zij hadden Franstalige oproepingsbrieven verzonden bij de voorbije gemeenteraadsverkiezingen naar kiezers die zich in de loop van de voorbije jaren als Franstaligen in onze Vlaamse gemeenten hadden laten inschrijven in een soort taalregister.
Minister Liesbeth Homans van Binnenlands Bestuur en de Vlaamse regering gaan er nog steeds van uit dat dit register onwettig is, een aanslag betekent op de privacy van de burgers (men vraagt
immers daarmee naar een taalvoorkeur) en niet strookt met de Omzendbrief Leo Peeters (1997), die nu al jarenlang als een aanvaarde verduidelijking van de taalwet van 1963 geldt: eerst een brief in het Nederlands met de mogelijkheid een Franstalig document aan te vragen.
Bijgevolg zijn die heren in de voorbereiding van de voorbije verkiezingen hun boekje te buiten gegaan. De ene al wat duidelijker of meer omfloerst door zich als een Pontius Pilatus bijvoorbeeld te onthouden bij bepaalde stemmingen in de gemeenteraad of het schepencollege.
Vierjaarlijks hernieuwbaar
Deze francofiele heren gaan er maar al te graag van uit dat een (toevallig geformuleerde) uitspraak van Algemene tweetalige Vergadering van de Raad van State hun gelijk geeft met de stelling dat een vierjaarlijks hernieuwbaar verzoek om steeds alle documenten in het Frans toegestuurd te krijgen, volstaat. Intussen is er nog een uitspraak bijgekomen van de Franstalige kamer van het Hof van Cassatie in een aangespannen rechtszaak dat één verzoek in je leven volstaat om levenslang van wieg tot graf alles meteen in het Frans te krijgen. Leve de verhoopte integratie.
En dus koos Calmeyn, zo konden we op Ring TV vernemen, een aantal maanden geleden voor MR. Een paar dagen na de weigering van Homans om hem te benoemen zette Calmeyn, tot op dat ogenblik partijpolitiek ongebonden op een louter lokale en een tweetalige lijst, een onverwachte en forse stap richting partijpolitiek. Hij koos voor de Franstalige MR.
Zetel in de wacht
Die partij heeft nogal wat invloed op de kartellijst van UF (Union francophone). Bij de gewestverkiezingen in Vlaams-Brabant manifesteert die de wil van een groot aantal Frans- en anderstaligen om zich in onze Vlaamse gemeenten niet aan te passen aan het Nederlandstalig karakter van Vlaams-Brabant. En dus was het niet uitgesloten dat Calmeyn als mogelijke lijstaanvoerder op die manier in het Vlaams parlement een zetel voor de Franstaligen in de wacht zou kunnen slepen. Van Halle tot Landen.
Hoe die hoop de kop is ingedrukt – want Calmeyn staat niet op die UF-lijst, kunnen we u niet verklappen omdat we het niet weten. Was het de plaatselijke UFlijst, de oppositielijst in zijn gemeente, die Calmeyn de voet heeft dwars gezet, waren het de andere UF-gekozenen bijvoorbeeld van de provincieraad of uit naburige gemeenten, die Calmeyn die eerste en verkiesbare plaats niet gunden, of was het misschien een ingeving van de Heilige Geest die Calmeyn weer op het rechte onafhankelijke pad terugbracht?
Op een voorbije gemeenteraad kreeg een van de aanwezigen te horen dat er nog een persconferentie zou volgen, waarop één en ander zou uit de doeken gedaan worden. Wij van onze kant zingen Piet Hein achterna: ‘Calmeyn, Calmeyn, in Drogenbos is ’t fijn.’
