Gordel
Rode zal altijd onlosmakelijk verbonden blijven met de Gordel. Op 27 september 1981 wordt hier de eerste start gegeven van wat zal uitgroeien tot een sportklassieker met een boodschap. De oorsprong van de Gordel kadert in de actie ‘Wij houden van alle mensen die het Vlaams karakter van onze gemeente eerbiedigen’, die tot doel had het Vlaams karakter van de faciliteitengemeenten te onderstrepen. De kiemen van het blad dat u leest vinden ook hun oorsprong in deze actie. Op haar beurt was de actie een zachte uitloper van het initiatief ‘Waar Vlamingen thuis zijn’ in de bredere Vlaamse Rand met uitvalsbasis Dilbeek. Met de Gordel wilden de initiatiefnemers, door middel van een fietstocht rond Brussel, de zes faciliteitengemeenten leren kennen aan de rest van Vlaanderen. Vermits op dat ogenblik Rode de enige faciliteitengemeente was met een Vlaamse meerderheid, sprak het voor zich dat de start en de randactiviteiten hier zouden plaatsvinden. Rode zal vele jaren een Gordeltrefpunt blijven en het Gordelsecretariaat wordt er zelfs gevestigd. Alles verandert in 2012 wanneer de nieuwe Franstalige meerderheid weigert om de organisatie op haar grondgebied toe te staan. Het secretariaat verliest zijn functie en het Gordelgebeuren verhuist naar Huizingen. Dit jaar zal de gordel trouwens plaats vinden op 7 september in Huizingen en een focusgemeente. Vandaag telt Rode zelfs geen Vlaamse schepen meer.
Troostprijs
De pil van het verlies van de laatste Vlaamse schepen wordt enigszins verguld met de voordracht van voormalig schepen Ann Sobrie als gemeenteraadsvoorzitter. Blijkbaar zit de Franstalige meerderheid zelf verveeld met de povere Nederlandstalige vertegenwoordiging in het gemeentebestuur en deelt het deze troostprijs uit. Met vijf Nederlandstalige zitjes, vier voor Accent 1640 en één voor Voor Rode, op een totaal van 25 gemeenteraadsleden, is de spoeling van Nederlandstalige verkozenen zeer dun geworden. Défi voorzitter Sophie Rohonyi, die de schepenzetel afsnoept van Ann Sobrie, moest nog geduld uitoefenen tot aangewezen burgemeester Rolin benoemd werd als burgemeester door de Vlaamse regering. In afwachting van een eventuele aanstelling als schepen kon ze zich alvast onledig houden met het behartigen van de financiële problemen van haar partij. Afgaande op de geruchten in de wandelgangen schurkt Défi immers aan tegen het faillissement. Rohonyi geniet enige bekendheid voor het publiekelijk verscheuren van haar Nederlandstalige oproepingsbrief. Rolin zal voor de derde keer de burgemeesterssjerp mogen omgorden en hij laat nu reeds verstaan dat het ook zijn laatste termijn wordt.
